Sorry to Bother You: armoede, racisme en genetische modificatie

In Sorry to Bother You neemt regisseur Boots Riley ons mee naar een alternatieve versie van Oakland. Telemarketeer Cassius Green ontdekt dat hij door zijn ‘witte stem’ te gebruiken zijn sales kan doen stijgen. Maar helpt het hem ook in de bizarre dystopische wereld waarin hij zich bevindt? Hoewel deze film een belangrijk en actueel onderwerp als racisme aankaart, is de kijkervaring nergens zwaar. Riley voorziet zijn film van de nodige humor en een wel heel bizar kantje. Absurdisme en realisme gaan hand in hand in deze bijzondere vertelling.

Telemarketeer Cassius Green

De Afro-Amerikaanse Cassius Green woont met zijn vriendin Detroit in de garage van zijn oom. Het is Cassius al vier maanden niet gelukt om zijn oom de huur te betalen, dus nu moet hij toch echt op zoek naar een nieuwe baan. Ondanks de vele leugens op zijn cv wordt Cassius aangenomen als telemarkteer bij RegalView. In eerste instantie lukt het hem geen enkele verkoop te doen slagen, totdat een collega hem zegt zijn ‘witte stem’ te gebruiken. Opeens sluit Cassius deal na deal. Terwijl zijn goede vriend en collega Squeeze een staking onder de medewerkers organiseert vanwege de lage lonen en slechte arbeidsomstandigheden, promoveert Cassius tot Power Caller. Vanaf nu werkt hij op de luxueuze bovenste verdieping van het gebouw. Een verdieping gereserveerd voor beste telemarketeers van RegalView.

Als Power Caller begint Cassius veel meer geld te verdienen. Hij kan zijn oom Sergio volledig terugbetalen en verhuist naar een chic appartement. Zijn hoge loon komt echter ook met een slecht geweten. Hij steunt Squeeze en zijn andere vrienden niet langer bij het oprichten van een vakbond voor telemarketeers. Hij komt letterlijk en figuurlijk lijnrecht tegenover hen en hun vele demonstraties te staan. Maar het is vooral de functie-inhoud waardoor hij zich schuldig voelt. Als Power Caller is het zijn taak om zoveel mogelijk grote bedrijven te laten samenwerken met WorryFree.

De slaven van WorryFree

WorryFree biedt zeer goedkope werkkrachten. Ze buiten deze werkkrachten uit en laten hen verblijven in vreemde huisvesting, een soort van gevangenis meetsbed & breakfast. De werknemers worden ontdaan van hun menselijkheid en moeten lange dagen werken. Er doen bovendien geruchten de ronde dat deze werknemers via genetische modificatie veranderingen ondergaan waardoor ze nog harder kunnen werken. De protestgroep Left Eye is van mening dat WorryFree een moderne vorm van slavenarbeid is. Zij besluiten het er niet bij te laten zitten. Het is aan Cassius om te beslissen aan welke kant van de strijd hij zich gaat positioneren.

Ik verwachtte van Sorry to Bother You een film over structureel racisme in de Amerikaanse samenleving. Dat kreeg ik absoluut voorgeschoteld, maar Boots Riley biedt de kijker veel meer diepgang dan dat. Cassius Green woont in een dystopische samenleving waar de elite veel macht heeft. Telemarketeers – en vele werknemers in andere beroepsgroepen – hebben slechte werkomstandigheden. Ze worden bijvoorbeeld enkel betaalt als ze iets verkopen. Het kapitalisme floreert de macht van de media is groot.

Armoede, racisme en genetische modificatie

Het alternatieve Oakland kent veel armoede en daar speelt een bedrijf als WorryFree op in. Veel mensen melden zich vrijwillig voor dit project dat in televisiereclames als een utopie wordt afgeschilderd. In werkelijkheid fungeren de medewerkers als uiterst goedkope werkkrachten die hun huisvesting nooit meer uit mogen. Ze zijn slaven en gevangenen tegelijkertijd. Bovendien wordt er op veel van hen geëxperimenteerd met genetische modificatie. De grote baas van WorryFree is er alleen maar op uit om zoveel mogelijk geld te verdienen en ziet zijn werknemers niet langer als mensen. En dat lijdt tot vreselijke modificaties. Je zult verstelt staan.

Boots Riley weet in Sorry to Bother You precies de juiste balans te vinden tussen maatschappijkritiek en humor. Zware thema’s als structureel racisme, armoede en barre werkomstandigheden worden gecombineerd met een bizarre plotwending die ik in geen honderd jaar had kunnen zien aankomen. De personages zijn imperfect, maar resoneren bij de kijker. Zelf was ik naast Cassius enorm fan van Detroit. Ze is een echte activiste en draagt de meest geweldige outfits. Haar zelfgemaakte oorbellen hebben iedere keer een boodschap, net als haar kunstproject.

Sorry to bother you is een maatschappelijk relevante film die zich afspeelt in een alternatieve versie van Oakland. Enerzijds zien we een heel herkenbare wereld, waarin werknemers vaak niet opgewassen zijn tegen hun werkgevers en waarin structureel racisme een belangrijk probleem is. Kapitalisme floreert en de kloof tussen arm en rijk is groot. Anderzijds toont Boots Riley ons een dystopische samenleving waarin menselijke werkkrachten tot slaven gereduceerd worden – compleet met de meeste bizarre genetische modificaties. Ondanks de serieuze onderwerpen is dit een film die je meerdere malen zal laten lachen, maar die je ook een beetje anders naar de wereld zal doen kijken.